Carnage

Carnage (ook wel ‘bloedvergiet’ vertaald in het Nederlands) speelt zich, anderhalf uur lang, af op dezelfde setting met maar liefst vier personages. Roman Polanski plaatst zijn acteurs in hetzelfde decor als waarin hij zich zelf ook een half jaar bevond als vergelding: een huis. Er zijn reeds genoeg geruchten de ronde gegaan over Polanski zijn verleden, maar laten we zijn werk eens beoordelen afgezien van zijn zedendelict een dertigtal jaar geleden.

Wanneer twee elfjarige jongens ruzie krijgen op school en dat leidt tot jawel, tanden uitslaan, spreken de ouders van de kinderen af om samen een verslag te schrijven over de gebeurtenissen voor  de verzekering en andere administratieve rompslomp. Wat oorspronkelijk een korte en formele ontmoeting moest worden, draait onverwacht uit op complete chaos. De film is gebaseerd op het toneelstuk God of Carnage van Yasmina Reza en is een adaptatie op scherm van de ‘worst day’ uit het leven van de protagonisten. Wanneer het beschaafde gesprek tussen twee koppels en tevens ouders van ruziënde kinderen uitloopt op een helse scheldpartij en vernederingen, plaats Polanski de kijker in een nogal benauwde situatie. Naarmate de gênante situaties tussen de vier muren toenemen, zak je alsmaar dieper in je zetel uit schaamte. De irritatiegrens wordt telkens weer een beetje opgeschoven en gaat in stijgende lijn richting aangeschoten volwassenen die elkaar de huid vol schelden. De horror suggererende titel insinueert dat hun anderhalf uur geruzie fataal zal aflopen, maar het verhaal houdt net op tijd op zodat we niet ongeduldig op ons horloge hoeven te kijken wanneer er een einde komt aan hun gekrijs.

Niet getreurd, waarde leeftijdsgenoten, wie deze film bekeken heeft begrijpt dat volwassen mensen zich niet altijd zo volwassen en voorbeeldig gedragen als van hen verwacht wordt. Geen winnaar, geen oplossing, geen heuglijke namiddag, maar in plaats daarvan een figuurlijk bloed overgoten relaas met een onovertroffen cast en vlijmscherpe humor.